Չբարև Եթե քո բոլոր օրերը նման են մեկը մյուսին, ուրեմն դու ապրել ես ԸՆԴԱՄԵՆԸ  ՄԵԿ ՕՐ

Հին թղթերիս մեջ բան էի փնտրում, ձեռքս անցավ քսանհինգ տարի առաջ տեղի ունեցած դեպքի այս գրառումս, որ թեպետ օրագրային, բայց արել եմ մի քանի առանձին թերթերի վրա, ոչ թե օրագրիս տվյալ տարվա տետրում, եւ խառնվել է ուրիշ թղթերի մեջ: Դեպքը լավ հիշում էի անշուշտ: Իսկ երբ անակնկալի նման հայտնվեցին աչքիս այդ թերթերը եւ կարդացի գրառումը, … More ԿԱՐՊԻՍ ՍՈՒՐԵՆՅԱՆ «Դեպք»

 Բարև… Երբեմն ավելի լավ է թողնել ամեն ինչ այնպես, ինչպես որ կա: Քայլելով անդեմ միայնության մեջ` ամայի փողոցներում, ուր աչքերդ են նայում նախանձել ազատ քամուն, միայնակ աստղերին, իմաստուն արևին և անխոս լուսնին: Երբեմն մենք վախենում ենք կորցնել կամ ծախսել այն, ինչ ունենք: Չնայած ինչ էլ որ մենք անում ենք, և այն, ինչ մեզ հետ կատարվում … More Նամակ Պաուլո Կոելիոյից

Եթե Աստած գեթ մի պահ մոռանար, որ ես միայն կտորե խամաճիկ եմ և ինձ կյանքի մի պատառիկ նվիրեր, այդժամ ես երևի թե չէի ասի այն ամենն, ինչ մտածում եմ, բայց հաստատ կմտածեի այն ամենն, ինչ ասում եմ: Ես իրերը կգնահատեի ոչ թե ելնելով նրանց գնից, այլ նշանակությունից:

Այն կիրակի օրը, երբ նրան տեսա առաջին անգամ սեղանին բարձրացած, թավշյա շալվարակալը ոսկեթելով դարձակարած, բոլոր մատներին գունավոր թանկագին քարերով մատանիներ դրած, մազերի մեջ զանգուլակներ հյուսած — առաջին պահին մտածեցի, որ կրկեսի համազգեստով ինչ-որ հերթական խեղճ մեկն է՝ Սանտա-Մարիա-դել Դարյեն նավահանգստում հաճախ պատահող:

Նորից վեր եմ առնում գրիչս, թաթախում եմ հիվանդ, արյունոտված սրտիս մեջ և գրում եմ քեզ, Շուշիկ, մի քանի տող, գրում եմ ես` Ավետիք Իսահակյանս: